Wybudowała ją w 1841 r. miejscowa ludność pod kierownictwem cieśli Jana Liski. W 1945 r. została przemianowana na kościół filialny parafii rzymskokatolickiej w Żyznowie pw. Opieki Matki Bożej. Obiekt był wielokrotnie przebudowywany, ale po remoncie zrębu ścian w latach 1993–1996 odzyskał pierwotny, jednorodny wygląd.
Jest to budowla orientowana konstrukcji zrębowej z wieżą słupową. Ściany wzmocnione lisicami, pokryte gontem. Bryła trójdzielna: składa się z zamkniętego trójbocznie prezbiterium, nawy i babińca, do którego dostawiono wieżę z obszernym przedsionkiem. Do prezbiterium (wybudowanego z drzewa pochodzącego z wcześniejszej XVII-wiecznej cerkwi) dobudowano dwie zakrystie. Wieża w całości została obita gontem, a namiotowy dach również wieńczy hełm. Podmurówkę osłania gontowy fartuch.
Wnętrze cerkwi zdobi figuralno-ornamentalna polichromia ścienna wykonana w 1898 r. przez Pawła Bogdańskiego. W 1933 r. przemalowano ją w prezbiterium, autorem nowych malowideł był Paweł Zaporowski pochodzący z Ukrainy. W latach 90. XX wieku staraniem proboszcza ks. Stanisława Piątka wykonano gruntowny remont wnętrza, przywracając niektóre historyczne elementy architektury oraz przeprowadzono konserwację polichromii.
Wśród ikon są m.in.: Wprowadzenie Matki Bożej do świątyni (I poł. XVII w.), rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego (XVII w.), ambona (XIX w.), dzwonek przy drzwiach do zakrystii (1855 rok), krucyfiks (XIX wiek), ornat rzymski (1655 rok). Warto zobaczyć ikonę Pieta oraz Namiestnej Pokrow.
Obok kościoła znajduje się cmentarz założony w I poł. XIX w. Z 38 istniejących nagrobków, najstarszy pochodzi z 1902 roku. Cmentarz uratowano w 2006 r. dzięki staraniom Rady Sołeckiej w Bonarówce.