Zawadka

Powierzchnia: 484,4925 ha
Liczba ludności: 345 (stan na dzień 31.12.2023 r.)

Zawadka położona jest na zboczach doliny potoku Zawadka. Od strony zachod­niej graniczy z Nawsiem, od północno-wschodniej z Pstrągową, od południowego wschodu z Grodziskiem, a od południowego zachodu z Różanką. Wieś posiada kilka przysiółków: Granice, Bania, Góry, Obszary, Przylasek.

Pierwszą wzmiankę o Zawadce, podobnie jak o Grodzisku i Wysokiej, datuje się na 1287 r., w którym Bo­lesław Wstydliwy wszystkie wsie klasztoru cystersów ko­przywnickich uwolnił od róż­nych danin. Jan Długosz pisze o Zawadce, która podobnie jak w Kodeksie Małopolskim nazywała się wówczas Zawada, że należała do parafii w Dobrzechowie, a była własnością klasztoru koprzywnickiego. Były w niej wówczas łany kmiece oraz karczma.

W 1536 roku Zawa­dka należała do opata koprzyw­nickiego. Przez wieki często zmie­niała właścicieli. W 1901 r. Helena Etgens sprzedała ją Adolfowi Ogończyk Wesołow­skiemu. W 1907 r. dwór wraz z wsią kupili Stanisław i Anna z Kutów Gajewscy.

Na rok 1906 datuje się powstanie we wsi Szkoły Ludowej. W 1922 roku oddano do użytku drewnianą szkołę, która odegrała szczególną rolę w tajnym nauczaniu w latach niemieckiej okupacji. Nową szkołę wybudowano w latach siedemdziesiątych. Obecnie w budynku tym siedzibę ma Dzienny Dom „Senior-WIGOR” w Zawadce -  pierwszy w powiecie strzyżowskim dom dziennego pobytu dla osób starszych. Przeznaczony jest dla osób, które jesień życia chcą spędzić aktywnie, nie brak im pomysłów i energii, często jednak są samotne, nie mają możliwości realizowania swoich pasji.

We wsi jest wiele kapli­czek, figur i krzyży przydrożnych. Do najpięk­niejszych należała kaplica z końca XIX w. z rokokowym ołtarzykiem z końca XVIII w. Niestety nie przetrwała do na­szych czasów, na jej miejscu stoi dziś współczesna kaplicz­ka. Równie piękna jest zbudo­wana około 1884 r. kapliczka zwana Dobkową, znajdująca się przy starej drodze do Grodziska. Ponadto w Zawad­ce jest jeszcze 7 kapliczek i 4 krzyże z końca XIX i początków XX wieku.

Wieś słynęła z dużej liczby wiatraków, w których mielono zboże dla własnych potrzeb. Było tu kilku kowali i olejarnia, w której tłoczono olej lniany. Obecnie Na terenie wsi działa Koło Gospodyń Wiejskich  i Ochotnicza Straż Pożarna.